گنبدسازی عسگریان
ساختمان مناره:
به طور کلی ساختمان مناره از چهار بخش اصلی تشکیل یافته است
۱- پایه
۲- ساقه (بدنه)
۳- سرپوش
۴- راس
پایه را در جایی احداث می کنند که سطح زمین کاملا سفت و محکم باشد، احداث پایه مناره بر روی زمین سفت لازمه ساخت مناره است زیرا پایه باید توانایی نگهداری سایر اجزا مناره را داشته باشد.
ساقه یا بدنه مناره روی چنین پایه ای که معمولا دارای مقطع ۴ یا ۸ وجهی است و به شکل مخروط ناقص یا استوانه می باشد، ساخته می شود. سپس سرپوش (جایگاه موذن) را به شکل بدنه مناره می سازند.
سرپوش مهمترین قسمت مناره است و جایگاهی است که دعوت به نماز در آن صورت می گیرد، در اطاف آن دیواره یا نرده کوتاهی می کشند و در راس مناره نیز سایبانی جهت حفاظت موذن از در برابر باد و باران ساخته می شود.
همچنین مناره ها دارای پلکان هایی حلزونی شکل هستند که رابط میان حیاط و یا بام مسجد به مناره ها هستند.
قاعده و قانون خاصی برای محل احداث مناره وجود ندارد و بنا به مقتضیات جغرافیایی و شهری مناره ها را گاه در هر چهار گوشه مسجد (مانند مسجد جامع عمرو در مصر و مسجد النبی در مدینه)، گاه در ضلع های غربی و شمالی و یا در نیمه آخر دیوار مسجد بنا می کنند (مانند مناره های مسجد جامع قیروان در تونس)، گاه در خارج از مسجد (مانند مسجد جامع سامرا) و گاهی همانند اکثر مساجد ایران چسبیده به درب ورودی مسجد یا با اندک فاصله ای از آن می سازند.
مصالح مورد استفاده در ساخت مناره ها نیز بنا به محل مورد نظر متفاوت است و به همین صورت شکل ظاهری مناره ها نیز در کشورها و تمدن های گوناگون جهان اسلام متفاوت است
هرچند تمام مناره های دنیای اسلام شباهت های زیادی به هم دارند اما باید اذعان داشت که فن معماری هر کشوری دارای مختصات خاص خود نیز می باشد و همان طور که مناره های مساجد کشورهایی چون سوریه و لبنان و فلسطین هم از لحاظ فن معماری و هم از لحاظ مواد مصالح شبیه یکدیگرند، کاشی کاری ها، مقرنس ها و تذهیب نیز از ویژگی های مناره های مساجد ایران است
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.